เรื่องเล่าวันเสาร์

สวัสดีวันเสาร์บ่ายๆ วันนี้เป็นวันออกไปหาซื้อของเข้าบ้านเข้าครัว พลอยศรีก็เซ็งๆยังคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรบ้างดี เดินมาเปิดบล๊อกดูว่ามีเมนูอะไรบ้าง ก็เห็นหลายอย่างเลยที่น่าสนใจ

ต้องขอบคุณตัวเองที่คิดเขียนบล๊อกขึ้นมา มันเหมือนเป็นไดอารี่ ที่บันทึกเรื่องราวต่างๆที่อยากจดจำ และส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องราวของอาหาร และการทำที่มีทั้งเมนูเก่าๆที่ชื่นชอบ หรือเมนูใหม่ๆที่ได้เรียนรู้ อาหาร และขนมที่หลากหลาย ทำไปถ่ายภาพไป และนำมาเขียนบันทึก เป็นความสุขทุกๆขั้นตอนที่ได้ลงมือ และเมื่อได้กลับมาย้อนเปิดดูก็พบว่ามันเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่เราได้สร้างมันขึ้นมาให้เป็นชิ้นเป็นอัน และเป็นความสุขเล็กๆที่สะสมไปในทุกๆวันอีกด้วย

ทุกๆวันที่เปิดดูจะเห็นสถิติว่ามีผู้เข้าชม เราก็จะเห็นเมนูต่างๆหลากหลายที่ป๊อปอัพโชว์ขึ้นมา อันนี้แหละที่พลอยศรีรู้สึกขอบคุณมากๆ ขอบคุณตัวเองที่คิดบันทึก และขอบคุณผู้อ่านผู้ชมทุกๆคนที่กดผ่านเข้ามา ขอบคุณจริงๆค่ะ

เพราะบ่อยครั้งที่พลอยศรีกดเข้ามาและเห็นเมนูต่างๆที่เราบันทึกไว้นานแล้ว และกำลังมึนๆว่าวันนี้จะกินอะไรดี ทั้งเมนูของเราเอง และของผู้ชายด้วย เมื่อเห็นสถิติเมนูต่างๆบางทีกดกลับเข้าไปอ่าน เพราะทุกๆครั้งของการบันทึกมันมีเรื่องราวระหว่างวันผสมลงไปด้วย อ่านเสร็จก็ยิ้มสยามหน้าแป้นๆแล้วเดินเข้าครัวและก็ไปปรุงจานนั้นๆออกมา

บางครั้งเมนูใหม่ๆอาจจะหลงลืม อ่านแล้วเห็นภาพก็จำได้ ทำตามซ้ำๆ หลายๆอย่างผู้ชายก็ชื่นชมชื่นชอบ เพราะเราทำรสที่เค้ากิน และทุกครั้งของการบันทึกบางทีก็จะบอกไว้ว่าลืมนั่น หรือใส่นี่มากเกินไป คราวหน้าต้องลด ไม่ต้องไปทดลองเรียนรู้ตามคนใหม่ๆ อะไรที่เค้าว่าใช่แล้ว ลงมือบันทึกไว้ และเวลาจะคิดทำใหม่ก็มาเปิดอ่านเรื่องราวของตัวเอง มันคือสิ่งที่ใช่ เราทำได้เพราะเราทำไว้ เรากลับมาทำใหม่ เรามีความสุขทั้งคู่

วันนี้ก็เช่นกันค่ะ เป็นวันเสาร์ที่เราจะต้องออกไปซื้อของเข้าบ้าน และเมื่อวานรัฐบาลประกาศล๊อกดาวน์เต็มรูปแบบ ห้ามอยู่ในห้างเกินสองชั่วโมง และจำกัดจำนวนอย่างเข้มงวด พลอยศรีก็ต้องคิดแผน คิดเมนูว่าเราจะซื้ออะไร จะกินอะไร รัฐประกาศล๊อกดาวน์เข้มข้นสิบสี่วัน ทำงานที่บ้าน นั่นคือ พลอยศรีก็ต้องจัดหาอาหารและเมนูทุกๆวันให้ครบไปทุกวันทุกมื้อ ทั้งของหลัก ของว่าง ขนมเครื่องดื่ม

แน่นอนบางทีก็มึนงง วันนี้จะทำอะไร จะกินอะไร จะมานึกๆและเปิดไปขาดเหลือ วิ่งออกไปซื้อหาก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทำง่ายๆอีกต่อไป เปิดเข้ามาดูบล๊อก มาดูสถิติก็เห็นเมนูหลากหลาย กดเข้าไปดูเรื่องราวก็นั่งยิ้มไปแล้วครึ่งวันค่ะ สุดท้ายแล้วก็ได้มาหลายเมนูเลย ทั้งขนมหวาน ของว่าง มื้อหลัก คิดไว้ว่าอาทิตย์นี้เราจะทำอะไร ดังนั้นวันนี้เราจะต้องซื้ออะไรกลับเข้ามาบ้าง ไม่ต้องซื้อของแบบสุ่มๆ กะๆ เดาๆ และพอนึกอยากจะทำอะไรก็มีปัญหา ขาดๆเกิน พลอยศรีก็ไล่ดูเมนูคละเคล้ากันไป บางอย่างก็ทำนานแล้ว บางอย่างก็ทำบ่อยๆ และบางอย่างพอเห็นแล้วก็นึกอยากจะกินขึ้นมา

ตอนนี้พลอยศรีมีโพย มีรายการอันยาวเหยียด รู้สึกอบอุ่นใจ เป็นความสุขเล็กๆของมนุษย์แม่บ้านอย่างเรา ผู้มีหน้าที่ต้องดูแลเรื่องราวอาหารการกิน ทำอาหารที่เราทั้งคู่ชอบ ทำบ้านให้เป็นร้านอาหาร ทำบ้านให้เป็นคาเฟ่ แน่นอนในสถานการณ์อันตึงเครียดแบบนี้ อยู่ในบ้านคือสถานที่ๆปลอดภัยที่สุดค่ะ และการอยู่ในบ้านตลอด24ชั่วโมง สำหรับคนทำงาน คนที่เคยออกไปไหนมาไหนสะดวกๆคงไม่ใช่เรื่องที่สนุกนัก

ดังนั้น เราก็ต้องสร้างสรรค์มันขึ้นมาเนาะ พลอยศรีถือคติว่า ความสุขนั้นเราสร้างได้ ถ้านั่งรอเฉยๆมันคงไม่ลอยมา และเรื่องราวตึงเครียดต่างๆทุกคนล้วนมีกันถ้วนหน้า ไม่จำเป็นต้องไปสาดปัญหาใส่กัน เราก็อยู่บ้าน ร่วมด้วยช่วยกัน ให้ความร่วมมือกับทุกภาคส่วน และก็ทำงาน ทำหน้าที่ของเราไป ผู้ชายต้องทำงาน พลอยศรีก็ต้องดูแล

สุดท้ายแล้ว พลอยศรีก็คงต้องขอบคุณตัวเองอีกครั้งที่ขยันหมั่นมาอัพบล๊อกอยู่เรื่อยๆ และขอบคุณผู้อ่านทุกๆคนนะคะที่เข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมของพลอยศรี ทุกครั้งที่พลอยศรีเห็นเรื่องราวที่ถูกเปิด พลอยศรีจะย้อนกลับไปอ่านแล้วก็นั่งยิ้มปลื้มปริ่มหัวใจอยู่คนเดียว มันเป็นความสุขเล็กๆที่สะสมแต่ละวันจนกลายเป็นความสุขก้อนใหญ่ๆที่มาจุกอกอยู่ตอนนี้ในขณะที่พลอยศรีกำพิมพ์ต๊อกแต๊ก

สำหรับวันนี้พลอยศรีจะต้องรีบออกไปซื้อของแล้ว ต้องรีบออกไปต่อคิวยาวๆ และก็รีบซื้อรีบกลับ ขอให้ทุกคนอยู่รอดปลอดภัยจากโรคภัยนะคะ