ลูกชิ้นปลาระเบิดแบบมาเลย์ ทำไม่ยาก

สวัสดีค่ะ วันนี้วันดีพลอยศรีได้ค้นพบวิชาการทำลูกชิ้นปลาระเบิดแบบของมาเลเซีย

คือ ดีใจมากๆที่ได้เรียนรู้ เพราะว่าส่วนตัวค่อนข้างชอบกินและซื้อกินอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่เคยสนใจที่จะทำเองหรอก เพราะที่มาเลย์เราหาซื้อได้ทั่วไป

ไปที่ซุปเปอร์มาเก็ตก็จะมีแบบแช่แข็งแพ็กเก็จจิ้งสวยงาม ไปที่ตลาดสดก็จะมีแบบทำสำเร็จสดๆใส่ถุงพลาสติกใสๆ หรือใส่กล่องดูเรียบร้อยน่าซื้อหา ราคาก็ย่อมเยา คือมันไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะต้องไปลำบากทำเอง

ทีนี้ด้วยความที่ซื้อกินอยู่เรื่อยๆ ก็คิดไปถึงว่า เออวันนึงถ้าเราต้องย้ายประเทศล่ะ ถ้าเราไปอยู่ที่อินเดียบอกเลยว่าหมดสิทธิ์ค่ะ ที่นั่นพลอยศรีไม่เคยเห็นลูกชิ้นอะไรสักอย่างเดียว เค้าไม่เห็นกินลูกชิ้นกันเลยไม่เคยเห็นจริงๆ

แต่ว่าเค้ามีเนื้อสัตว์ เนื้อปลาสดๆขายๆอยู่ทั่วไป ดังนั้นพลอยศรีก็เลยคิดที่อยากจะศึกษาดูสักหน่อยว่ามันทำยากทำง่ายขนาดไหน ถ้าทำยากเราก็อาจจะปล่อยมันผ่านไปถ้าทำง่ายๆเราก็จะได้ทำกินเอง

สรุปเลยค่ะ พอค้นหาไปเรื่อยๆ ดูวิธีการทำอยู่สี่ห้าคน คือรู้แล้ว มันทำไม่ยากเลยค่ะ มันง่ายมากๆ อยากจะกรี๊ดดังๆ ต่อไปนี้ฉันจะไม่อดแล้ว ฉันอยู่ที่ไหนฉันก็จะทำลูกชิ้นปลาระเบิดกินเองได้ คริคริ

อ้อๆลูกชิ้นปลาระเบิดของมาเลย์อันนี้เค้าเรียกว่า Keropok lekor คือ เป็นปลาทูสดบดปรุงรสด้วยเกลือ ผสมแป้งแล้วปั้นขึ้นรูปให้เป็นแท่งๆ นำไปต้มให้สุก แล้วนำไปทอดกิน

เป็นของกินเล่นของคนมาเลย์ เป็นของขึ้นชื่อที่หาได้ทั่วไปที่รัฐกลันตัน หรือแถบชายทะเลฝั่งตรังกานู ลูกชิ้นอันนี้อันที่จริงตอนทอดมันก็ไม่ได้ระเบิดเหมือนของไทยนะ แต่พอกินแล้วรู้สึกว่ารสชาติและหน้าตามันคล้ายๆกัน พลอยศรีเลยเรียกมันเองว่าลูกชิ้นปลาระเบิดของมาเลย์ ถ้าผิดพลาดนี่ก็ต้องขออภัย เพราะอิช้านเรียกเองตั้งชื่อเอง ฮาฮา

และเค้าก็ยังมีแบบแห้งเอาไปทอดเป็นข้าวเกรียบอีกด้วย ดูว่าวิธีทำก็คล้ายๆกัน พอต้มสุกแล้วเอาไปแช่แข็งให้แน่นแล้วหั่นบางๆจากนั้นนำไปตากแดดให้แห้งสนิท เก็บรักษาไว้ทอดเป็นของว่างเมื่อต้องการ คือถ้าทอดแบบสดก็จะเป็นอารมณ์ว่าเรากำลังกินลูกชิ้น ถ้าทอดแบบแห้งก็คือ เรากำลังกินข้าวเกรียบปลานั่นเอง

เอาหละเราไปดูวิธีทำกันดีกว่าค่ะ ภาพต่างๆเหล่านี้ได้มาจากช่องยูทูบของคนมาเลย์ ช่อง Ajimo เรื่อง Keropok Lekor Kelantan / How it’s made – Keropok Lekor เค้าไปถ่ายทำที่โรงงานเลย คือเราดูจากที่คนทำกินเองในบ้านก็พอเข้าใจแล้วว่าไม่ยาก แต่บันทึกภาพขอเอาจากโรงงานเลยว่าเนี่ยเค้าทำกันแบบนี้ บอกเลยว่าทำตามได้ค่ะถ้าอยากจะกิน ฮาฮา

อันดับแรกเลยคือ นำปลาทูสดๆมา ตัดหัว เลาะกระดูกเอาแต่เนื้อปลา ล้างให้สะอาดแล้วนำไปผสมน้ำแข็งบดให้ละเอียด (ถ้าไม่ผสมน้ำแข็งเราทำกินเองก็แค่นำเอาไปแช่ฟรีซให้เย็นจัดแล้วใส่เครื่องบดหรือใส่ครกตำให้ละเอียดให้เหนียวก็ว่าไป ) โรงงานเครื่องบดเค้าดี เค้าบดทั้งตัวเลย เราทำเองก็เลาะเอาแต่เนื้อๆเถอะ

หลังจากได้เนื้อปลาที่บดละเอียดมาแล้ว ทีนี้ก็เอามาปรุงรส จะใส่เกลือ ผงชูรส น้ำตาล หรือไข่แดงอะไรก็แล้วแต่เราเลย (ส่วนตัวคิดว่า ปรุงแค่เกลือนิด น้ำตาลหน่อยก็พอและ) นวดเคล้าให้เข้ากัน ใส่น้ำเย็นจัดด้วยนิดหน่อยช่วยรักษาให้ปลาสดและเด้งดี

ต่อไปก็ใส่แป้งมันลงไปผสม และนวดคลุกให้เข้ากันดีจนสามารถปั้นเป็นก้อน เพื่อขึ้นรูปได้ ถ้าใส่แป้งเยอะกว่าเนื้อปลา เวลาทอดออกมารสสัมผัสก็จะแข็ง ถ้าเนื้อปลาเยอะกว่าแป้งก็จะรู้สึกว่านุ่มกว่า

อันนี้ก็กะประมาณเอาเอง เราดูไว้เป็นแนวทางนะว่าทำประมาณนี้ค่ะ ดูจากแม่บ้านคนมาเลย์ จะใช้เนื้อปลาครึ่งกิโล และแป้งมัน 5-8 ช้อนโต๊ะ

จากภาพข้างบน คือ พอเค้าผสมแป้งนวดให้เข้ากันดีแล้ว ก็เอามาแบ่งเป็นก้อนๆชั่งกิโล เพื่อให้ทุกก้อนมีขนาดเท่ากัน คนชั่งก็ชั่งไป คนขึ้นรูปก็จับเอาก้อนแป้งที่ชั่งน้ำหนักแล้วมาคลึงคลุกแป้งนวลให้เป็นเส้นๆ ใส่ถาดรอไว้ (เราทำกินเองก็ปั้นเอง กะเอง จะทำท่อนสั้นท่อนยาว อันนี้ก็ตามอัทยาศัย)

เมื่อได้ท่อนแป้งแล้ว ทีนี้ก็นำลงไปต้มในน้ำเดือดค่ะ ใส่ลงไปแล้วรอให้ท่อนแป้งสุกก็จะลอยขึ้นมา เราก็ต้มจนสุกดีแล้วตักขึ้น ผึ่งให้คลายร้อน

ขั้นตอนนี้คือเสร็จแล้วค่ะ สามารถนำไปทอดได้แล้ว แต่ว่าเค้าทำขายปริมาณเยอะ เพื่อป้องกันชิ้นปลาเกาะติดกัน เค้าก็เอามาคลุกกับน้ำมัน เพื่อให้มันลื่นๆ แล้วจึงนำใส่ถุง หรือบรรจุกล่อง เพื่อส่งขายต่อไป

เสร็จแล้วค่ะ ไม่ยากเลย พลอยศรีทำได้ คริคริ เนี่ยแหละค่ะที่บอกว่าดีใจมากๆ เพราะเราชอบกิน แต่ถ้าไปอยู่ในสถานที่ๆเค้าไม่มีขายเราก็จะไม่ต้องท้อแท้อีกต่อไป เพราะถ้าวันไหนเราอยากจะกินก็แค่ลงมือทำ

ทำปลาสักกิโลสองกิโลก็ได้เยอะแยะแล้ว ทำเสร็จเราก็เก็บแช่แข็ง แช่เย็นเอาไว้กินได้ตั้งนาน อยากกินเมื่อไหร่ก็แค่เอาออกมาวางให้คลายเย็นและก็ทอดปกติ บางทีพลอยศรีซื้อแบบแช่แข็งมา จึงได้รู้ว่ามันเก็บได้ถึงหกเดือนอยู่นะ ถ้าแพ็กดีๆ

และนี่คือกล่องที่พลอยศรีซื้อมาจากร้านมาเลย์ข้างบ้าน เค้าขายกล่องละครึ่งกิโล ใส่มาเต็มกล่องเลย เป็นเส้นตรงๆแหละ ทาน้ำมันมาลื่นๆแบบภาพข้างบน แต่เราซื้อมาและเก็บไว้ในตู้เย็น มันเลยดูแข็งๆบิดๆเบี้ยวๆเพราะไขมันที่เกาะเคลือบอยู่ จะกินก็เอานำออกมาทอดทีละสามเส้นบ้าง สี่เส้นบ้าง

กินกับน้ำจิ้มมะขามเปียกแบบไทยๆ คือ อร่อยที่สุดอ่ะ คนมาเลย์เค้าก็มีน้ำจิ้มแบบของเค้าแต่มันไม่แซ่บสำหรับเรา

วันนี้ก็จบไปอีกหนึ่งเรื่องราว หนึ่งการเรียนรู้ วิชาที่เราจะนำติดตัวไว้ทำนั่นทำนี่เมื่อเราอยากจะกิน พลอยศรีขอบคุณตัวเองนะที่เป็นคนชอบกินและก็ชอบทำ คือ ถ้าชอบกินแต่ไม่ชอบทำนี่ก็ลำบากเหมือนกันถ้าต้องย้ายไปอยู่อินเดีย

แต่ทุกวันนี้สบายใจมากเลยค่ะ จะย้ายไปไหนก็ได้ อยากกินอะไรถ้าไม่มีขายเราก็ลองหาเรียนรู้ดูเอาว่าทำอย่างไร สนุกดีนะคะ แบบว่าเออวันนี้เราทำได้เราก็ซื้อกินไปก่อน แต่รู้นะทำแบบนี้ๆ คริคริ เรื่องของเรื่องคือกลัวอดกิน ขำตัวเองจัง

วันนี้พลอยศรีมีธุระต้องไปทำนอกบ้าน ก่อนออกไปขอรีบมาบันทึกก่อน สุขใจ ยิ้มกว้าง สวัสดีค่ะ

อ่านเรื่องอื่นๆ