คืนวันเสาร์กับบทเพลงเบาๆ ท่ามกลางฤดูหนาว : อากาศติดลบ พบหิมะแรกของปี

สวัสดีค่ะ วันนี้พลอยศรียังไม่รู้สึกง่วงนอนเลย ไม่รู้ทำไมพยายามนอนแล้ว แต่ก็ข่มตาไม่หลับ เลยมาเปิดบันทึกก็แล้วกัน

สงสัยวันนี้จะอัดคาเฟอีนเข้าร่างมากเกินไป ทั้งชาและกาแฟหลายแก้วเลย ดื่มแก้วล่าสุดตอนสี่ทุ่ม ตอนนี้ตีสองจะครึ่งแล้วยังตาแข็งอยู่เลย

วันนี้ขอบันทึกเรื่องราวสั้นๆ เรื่องราวคืนวันเสาร์กับเพลงเบาๆท่ามกลางฤดูหนาวก็แล้วกัน

วันนี้พวกเราขับรถไปฟังเพลงกันที่นอกเมือง มีนัดตอนห้าโมงกว่าๆ เป็นบทเพลงเบาๆหวานซึ้งแนวอะคูสติก พลอยศรีชอบมากเลย

เราลงทะเบียนไว้เมื่อสองสัปดาห์ก่อนหน้า เค้ารับแขกแค่ยี่สิบกว่าคนเท่านั้น เพราะว่าจัดที่บ้าน ไม่ใช่ร้านอาหาร ไม่ใช่คาเฟ่อะไร แต่เป็นบ้านคน เค้าจึงจัดกลุ่มเล็กๆ มีอาหารเบาๆให้กิน และมีดนตรีร้องสดให้ฟัง

ภายนอกบ้านบรรยากาศดี สวยงาม มีพื้นที่พอสมควร จอดรถได้หลายคัน พลอยศรีไปถึงตอนห้าโมงเย็นท้องฟ้ากำลังจะมืด บรรยากาศโพล้เพล้กำลังจะมืด รอบบ้านเปิดไฟประดับสวยงาม

อากาศวันนี้ค่อนข้างหนาว อากาศอยู่ที่สองถึงสามองศา แต่ความเย็นอยู่ที่ติดลบ ตอนแรกเจ้าของบ้านตั้งใจจะจัดนอกบ้าน จุดไฟผิงกลางลาน แล้วนั่งล้อมวงฟังเพลงกันแบบบรรยากาศอบอุ่น

แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนเป็นจัดในบ้าน เพราะอากาศเย็นมากจริงๆ บนถนนเจ้าหน้าที่เริ่มมีการโรยเกลือบนถนนเพื่อลดจุดเยือกแข็งแล้ว เป็นการป้องกันอันตราย

จัดในบ้านก็ดี ข้างในอบอุ่น ข้างนอกหนาวจริงๆ แค่เปิดประตูรถลงไป และเดินเข้าบ้านใกล้ๆ ยังรู้สึกว่าเย็นมาก วันสองวันนี้อากาศลดลงฮวบฮาบเลย คืนนี้พยากรณ์เตือนว่าจะมีหิมะตกในบางพื้นที่

กลับมาที่เรื่องเพลง กลุ่มนี้เป็นกลุ่มของชาวอินเดียรัฐเกรละ แต่ละเดือนเค้าก็จะมีการจัดกิจกรรมอยู่เรื่อยๆ เราชอบกิจกรรมอะไรเราก็ลงทะเบียนไป แต่ละครั้งก็จะเป็นกลุ่มเล็กๆประมาณยี่สิบกว่าคนแบบนี้

คราวนี้เป็นการทานอาหาร ฟังเพลง เราชอบเราก็ลงทะเบียนไป เค้าคิดราคาต่อหัวไม่ถูก ไม่แพง ทุกอย่างโอเค เป็นกิจกรรมเดือนละครั้งที่พวกเราจัดสรรไว้ปรนเปรอความสุขเล็กๆน้อยๆ

เอาจริงๆ ทุกอาทิตย์เราก็มีกิจกรรมไปนั่นไปนี่แทบจะทุกอาทิตย์ แต่บางทีขี้เกียจบันทึกก็ดองไว้มากอยู่ ช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมานี่ไปชมพิพิธภัณฑ์เยอะมาก แต่วันก่อนเมมโมรี่ภาพจากกูเกิลเต็ม มันขึ้นเตือนว่าให้ลบไม่อย่างนั้นจะรับและส่งอีเมลไม่ได้ พลอยศรีก็กดลบพรวดเดียว หายหมดเลยค่ะ

ลบไปจากเมมโมรี่ไม่พอ ตามไปลบในถังขยะด้วย แบบทำความสะอาด คุณพระ ภาพของฉันในแกลอรี่ก็หายหมดเลย และไม่สำรองไว้ที่ไหนด้วยนะ อยากจะเครซี่

แต่ดีนะที่ไม่ยึดติดอะไร ก็บอกตัวเอง โอเค เริ่มใหม่ก็แล้วกัน ฮาฮา ไม่มีอะไรสำคัญ แค่ภาพถ่ายในช่วงห้าหกเดือนที่ผ่านมาเท่านั้น แต่ที่เศร้านิดหน่อยคือ ยังไม่บันทึก และไม่ได้อัพโหลดเก็บไว้ มัวแต่จะ ..คิดว่าลบในกูเกิ้ลเฉยๆ มีภาพอยู่ในแกลเลอรี่ไม่เป็นไร ที่ไหนได้ พังค่ะ พังราบ หายวับ ฮาฮา เล่าให้ผู้ชายฟัง ฮีก็ขำ

พลอยศรีไปแทบจะทุกอาทิตย์ ไปนั่นไปนี่ แต่บันทึกบ้าง ผ่านบ้าง ตามอารมณ์ และคิดว่าวันไหนขยันค่อยบันทึกไรงี้ ไปตามเรื่องตามราว และมันก็หายไปเพราะเรามัวแต่ดอง ..เห็นสัจธรรมเลย เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ฮาฮา

วันนี้กลับมาและนอนไม่หลับก็บันทึกและกัน .. เผลอลบหายอีก จะได้ไม่เศร้า ฮาฮา

กิจกรรมวันนี้ใช้เวลาอยู่ที่ประมาณสี่ชั่วโมงกว่าๆ เป็นการนั่งฟังเพลงประมาณสองชั่วโมง และอีกสองชั่วโมงเป็นช่วงทานอาหารและพูดคุยกัน ทุกอย่างโอเค ลงตัว ไม่มาก ไม่น้อย ไม่เหนื่อย และไม่ดึก

จิบชาร้อน ฟังเพลงเบาๆ บรรยากาศอบอุ่น แสงไฟนวลๆ ผู้คนรอบข้างมีความสุขและสุนทรีย์

เราไม่รู้จักใคร แต่พอไปแล้วเจอคนรู้จักสองคนโดยบังเอิญ ทักทายพูดคุยกันพอสมควร และก็ต่างคนต่างเอ็นจอย

ดนตรีไม่มีภาษา ถ้าเราชอบดนตรี และจูนปรับตามที่เราชอบได้ เราก็จะมีความสุขไปกับเสียงเพลงที่เค้าขับร้องออกมา

พลอยศรีชอบเพลงแนวอะคูสติก ดังนั้นพอเห็นเค้ามีโพสต์แจ้ง มีร้องโชว์เป็นคลิปสั้นๆว่าเพลงจะเป็นประมาณไหน เราก็โอเคเลย รีบลงทะเบียนก่อนเต็มจำนวน และที่ชอบคือ เค้าจำกัดจำนวนและกำหนดอายุไว้ด้วยไม่เอาเด็กเล็กต่ำกว่าสิบปีมารบกวน

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่มีความสุขมากๆ ตอนสายๆเราก็ไปทำกิจกรรมประจำ ไปซื้อของที่ตลาดนัดในเมือง เดินไปหนาวเย็นจนหูชา พอบ่ายกลับมาบ้านพักผ่อนดื่มกาแฟเสร็จ เย็นๆก็ไปฟังเพลงกัน

อาบน้ำ แล้วแต่งตัวง่ายๆออกไปด้วยกัน แค่นี้พลอยศรีก็มีความสุขมากแล้ว ทำกิจกรรมร่วมกัน ไม่ต้องไปบ่อยๆ เดือนสองเดือนครั้ง มันช่วยเพิ่มบรรยากาศดีๆและเติมเต็มความสุขง่ายๆให้กับชีวิต

ผู้ชายมีความสุขกับบทเพลงภาษาบ้านเขา ส่วนพลอยศรีมีความสุขกับท่วงทำนองที่อ่อนโยนเบาๆ เคล้าเสียงดนตรี ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นกันเอง

เป็นบรรยากาศเหมือนเพื่อนมานั่งร้องเพลง แต่ก็ไม่ใช่แนวคาเฟ่ร้านอาหาร ไม่ใช่คอนเสิร์ตอะไร เวลาฟังเพลงทุกคนนั่งฟังเพลงโยกตัวตามเบาๆ ไม่มีเสียงเอะอะ ไม่มีการเต้นขวางรบกวน ไม่มีการหวีดปากทำเสียงประหลาด ทุกคนนั่งตามอัธยาศัย ฟังเงียบๆเพลิดเพลินกับบทเพลงและฟังเรื่องราวสตอรี่ของแต่ละเพลงที่นำมาร้อง

เวลาจบทุกคนเดินคุยกัน นักดนตรีนักร้องเดินขอบคุณแขกที่มา โอบกอดกันเป็นการให้กำลังใจเบาๆ  พร้อมมีของขวัญเป็นที่ขั้นหนังสือ และมีการ์ดขอบคุณง่ายๆให้กับทุกคนที่มา น่ารัก อบอุ่น ไปอีกแน่นอน เค้าแจ้งมาแล้วว่าจะจัดอีกทีตอนปีใหม่

เจ้าของบ้านจัดพื้นที่ได้น่ารัก และแก้ไขสถานการณ์ได้ดี เพราะตอนแรกจะจัดกลางแจ้งแบบนั่งรอบกองไฟ พื้นที่จะกว้างขวางกว่า แต่พอย้ายมาในบ้านก็จัดสบายๆ นั่งมุมโซฟา และแขกผู้มาฟังก็หาเก้าอี้นั่ง เอาผ้า เอาเบาะมารองนั่งตามพื้น 

คือ ก็ได้ไปอีกความรู้สึกที่ดีไม่ต่างจากการนั่งรอบกองไฟ พลอยศรีไม่ต้องการถ่ายบรรยากาศภายในมาก เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล แต่เค้าตกแต่งบ้านได้น่ารักมากๆ

ดื่มซุป ดื่มชาร้อน ทานอาหารเบาๆ กลับมาถึงบ้าน ด้วยความหนาว รีบไปอาบน้ำร้อนเร็วไว เสร็จแล้วก็มานั่งดูบ้านกัน เป็นกิจกรรมคืนวันเสาร์ คือ ต้องคอยสอดส่องหาบ้าน เผื่อจะเจอที่ถูกใจตรงตามเป้าหมาย ถ้าใช่ก็จะซื้อ ถ้าไม่ตรงก็คงเช่าหลังนี้ต่อไปยาวๆ เราก็มองหาไปเรื่อยๆ

ทุกคืนวันเสาร์ก็จะมานั่งดูกันสักหน มีอะไรอัพเดทใหม่ๆ เผื่อเจอ แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีอะไรถูกใจ พลอยศรีดีใจมาก เพราะชอบหลังที่อยู่ปัจจุบัน ไม่อยากย้ายไปไหน และภาวนาขอให้ไม่เจอที่ถูกและดี เพราะหลังนี้สะดวกรอบด้าน จ่ายแค่ค่าเช่าไม่ต้องมีภาระให้ปวดหัว ไม่ต้องมีเรื่องผูกพัน

แต่ผู้ชายอยากจะซื้อด้วยเหตุผลว่าอยากประหยัดเงินค่าเช่าที่ปรับขึ้นทุกปี ก็เลยต้องพยายามส่องดู สัญญาเช่าบ้านที่นี่เค้าทำกันแบบปีต่อปี ต่อสัญญาแต่ละครั้งจะปรับขึ้นเดือนละร้อยห้าสิบยูโร ผู้ชายอยากประหยัดส่วนเพิ่ม เราก็เลยต้องคอยสอดส่องหาเผื่อจะเจอที่ใช่

พลอยศรีก็ไม่อยากขัดใจและคัดค้าน เราก็ชงชาแก้วโต และมานั่งดื่มดูเค้าไถหาไป และพลอยศรีก็ส่ายหัวหาข้อติไปเรื่อยๆ ฮาฮา เก่าไป ไกลไป ไม่มีรถสาธารณะหน้าบ้าน นั่นนี้โน่น ฮาฮา  ฟาดไปอีกสองชั่วโมง สรุปตาค้าง มันเกินเวลานอน

วันอื่นก็หาดูไม่ได้ไม่มีเวลาเพราะ เวลาดูก็จะต้องใช้เวลา ค่อยๆหา ดูสถานที่ ภายใน ภายนอก สิ่งอำนวยความสะดวกรอบๆ การบริการขนส่งสาธารณะ กว่าจะผ่านแต่ละหลัง ใช้เวลา เราเลยต้องเก็บไว้เป็นกิจกรรมคืนวันเสาร์ เพราะวันอาทิตย์ตื่นสายได้

วันนี้พลอยศรีเลยนอนไม่หลับ มันไม่ง่วงจริงๆ คาเฟอีนดีด ฮาฮา แต่ก็ดีใจนะ เพราะนอนไม่หลับจึงลุกมาบันทึกเรื่องราว ถ้าหากหลับไปแล้ว พรุ่งนี้เราคงมีเรื่องใหม่ และการออกไปฟังเพลงคืนนี้ของเราอาจจะกองดองต่อไป และอาจจะหายละลายไปกับกาลเวลาเหมือนกับพิพิธภัณฑ์ที่พลอยศรีไปตระเวนเที่ยวชมมา

ถ่ายภาพไว้มาก มันหายไปแล้ว กดลบไปเกือบสองหมื่นภาพ อีฉันงงมาก มือลั่น และไม่รอด้วยนะ ถังขยะว่ามีเวลาหกสิบวันให้กู้คืนได้ อีฉันมือลั่น กดพรวดเดียว สะอาดหมดจรด ขำอ่ะ 

ฤดูร้อนปีหน้าค่อยไปใหม่ก็แล้วกัน โชคดีที่ไม่ได้มาเที่ยวแค่สิบวันและกลับ ไม่มีโอกาสกลับไปเที่ยวชมถ่ายรูปใหม่แก้ตัว แต่เราอยู่ที่นี่ผ่านไปผ่านมาสักวันคงได้มีโอกาสกลับไปซ้ำเก็บภาพมาเล่าเรื่อง 

คืนนี้ดึกมาก ใกล้เช้าแล้ว นาฬิกาบอกเวลาตีสี่ พลอยศรีเริ่มง่วงจริงจัง ขอตัวพักแค่นี้ จะรีบไปนอน ก่อนที่จะตื่นตาค้างอีกรอบ ถ้าง่วงแล้วต้องรีบ

อ้อคืนนี้ตอนตีสี่พยากรณ์ว่าหิมะจะตก ตกจริงด้วย พลอยศรีนอนบันทึกเงยหน้าไปเห็นหิมะลงขาวโพลน เจอหิมะแรกของปีแล้ว ดีใจจัง

สำหรับค่ำคืนนี้ สุขใจ ยิ้มกว้าง สวัสดีค่ะ